Deze Kerst wilden we naar de zon, ergens niet te ver weg waar we allemaal een leuke tijd zouden kunnen hebben. Één plek vinden waar 6 mensen, inclusief een blinde dreumes van 16 maanden, zich kunnen vermaken is nog niet zo eenvoudig. Lees in deze blog de eisen, onze keuze en het resultaat.
Merlijn en ik wilden kunnen klimmen en wandelen. Wat Enzo wil kan hij natuurlijk nog niet zeggen maar aangezien hij van geluiden nadoen houdt leek het ons leuk om in de natuur en bij dieren te zijn. Mijn zus wilde ons leren windsurfen en mijn ouders wilden wandelen en dorpjes bezoeken. Één van de plekken niet te ver weg waar dit allemaal kan is het Spaanse eiland Mallorca. Vliegtickets waren zo gekocht en na een zoektocht op verschillende websites hadden we ook kindvriendelijke huisjes met kippen in de tuin gereserveerd. Wij hadden er zin in!
Hoe het was? Super! De volwassenen hebben bijna al hun wensen in vervulling zien gaan, behalve het surfen als gevolg van te weinig wind. Hier is de belangrijkste vraag natuurlijk hoe het voor Enzo was.
Enzo heeft een toptijd gehad, en zijn vocabulaire en sensorische en motorische ontwikkeling hebben sprongen gemaakt.
- De kippen “toktok” en de haan “kuuke” voeren was dagelijkse prik. Hij vond soms de kuikens voor ons – goed gehoor?!
- Iedere dag wilde hij graag naar buiten om door de tuin of over het terras te lopen met een wagentje of een stoel. Ondertussen werden de vetplanten en mandarijnstruik flink onderzocht – hoezo raak je nu opeens bladeren aan?
- De kraaien “kaakaa” en andere vogels “coucou” in de buurt van de klimrotsen hielpen ons hem te lokaliseren – hoezo verplaats je je nu zoveel?!
- Of hij begrijpt wat het concept zee inhoudt is natuurlijk maar de vraag; hij heeft zich in ieder geval vermaakt zittend op de rotsen of het strand met zijn voeten in het water.
- De poes “mauw” en hond “oef” bij het huisje kregen het voor elkaar dat hij ze aaide; terwijl onze twee katten thuis altijd wegsnellen bleven zij rustig liggen.
Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van de vakantie was onze beklimming (bewandeling) van de “Matterhorn” van Mallorca, de Puig de Galatzó. Met zijn 1027 meter steekt deze rotsige berg af tegen de omliggende begroeide heuvels. Onder aanmoediging van Enzo “allez en hoera” gingen opa en oma mee naar boven. Op de top hebben we van een lunch van pannenkoeken en boerenomelet genoten. Onderweg naar beneden werd het heel stil, Enzo sliep.
Maar het allerleukste vonden wij natuurlijk dat hij nu zijn naam kan zeggen. Papa: “Met wie zijn we hier?”. Enzo: “Papa, mama en Echooo” (en opa, oma en tante Kee “oka, oa en Kee”).
Beluister hier een geluidsfragment.
Tekst: Laura Steinbusch (gecorrigeerd door Merlijn)
Geluidsfragment: Laura Steinbusch, Merlijn en Enzo.
- This blog is also available in english (pdf, 299 kB)
- Ce blog est également disponible en français (pdf, 303 kB)
Over deze blog
Ik ben Laura Steinbusch en woon samen met Merlijn en Enzo in Lausanne, Zwitserland. Enzo is in augustus 2014 geboren en is blind omdat hij Leber’s Congenital Amaurosis (LCA) heeft.
Ouders van kinderen met een visuele beperking bloggen op de website van de Oogvereniging. Zij hopen op deze manier andere ouders te bereiken en ervaringen te delen. Hieronder vindt u links naar eerdere blogs en handige informatie voor als uw kind een visuele beperking heeft.
Geef een reactie