Na in totaal 5 maanden in het ziekenhuis kwamen we thuis met onze held. Zo fijn, zo spannend en zo onwennig. Voor de nodige ondersteuning kwamen we bij Koninklijke Visio terecht.
Ontwikkelingsbegeleidster
Bij Visio kregen we een ontwikkelingsbegeleidster en een maatschappelijk werkster aangeboden. De klik was er en de begeleiding ging van start. Het was leuk om te merken dat we (vanuit een eerder door ons aangeschafte handleiding) al een heleboel tips gebruikten en het benaderen van Nathanaël eigenlijk alleen nog wat verfijnd hoefde te worden.
Dingen waar we bijvoorbeeld op letten zijn:
- Aankondigen bij optillen of neerleggen.
- Onbekende geluiden benoemen en verduidelijken.
- Steeds dezelfde volgorde aanhouden bij verzorgingsmomenten.
- Nieuwe situaties en personen rustig introduceren.
- De tijd nemen en hem de tijd geven om informatie te verwerken.
Al deze punten (en nog een paar) dragen bij aan Nathanaël’s gevoel van veiligheid en autonomie. Hij weet wat er gaat komen en krijgt de tijd om zich daar op in te stellen. We maken de wereld wat begrijpelijker, hoe ingewikkeld dat ook is.
MuZIEum
Om een beetje een beeld te krijgen van hoe het voelt om de wereld te ontdekken zonder ogen, zijn Jonathan en ik naar het MuZIEum geweest in Nijmegen! Daar ga je onder begeleiding van een blind of slechtziend persoon gedurende anderhalf uur rondlopen door verschillende ruimtes.
Het is bijzonder om te merken hoe ingewikkeld en eng alles dan ineens kan worden. Over een brug lopen met een waterval eronder, de straat oversteken en wijs proberen te worden uit alle verkeersgeluiden. Hoe veel tijd het kost om duidelijk te krijgen wat je voor je neus hebt staan.
Nu zijn wij volwassen en dat scheelt, in die zin dat we al een aardig beeld hebben bij de wereld en wat we daar tegen kunnen komen, maar het is toch lastiger dan gedacht..
Nathanaël zit nog heel erg in de startfase: hoe werkt de wereld? Wat kom ik allemaal tegen, wat betekenen al die geluiden? Waar komen die vandaan, hoever weg zijn ze nog? Wat betekent dat voor mij?
Voor een ziend kind is dat een stuk makkelijker, je hoort een geluid, je kijkt rond, ziet de oorzaak en snapt het zo ongeveer. Als je blind bent moet je het van je oren, neus, smaak en tast hebben, maar dat is best heel lastig en spannend. En daarnaast duurt dat proces ook heel lang.
Over deze blog
Mijn naam is Esther Klaassen, ik ben 29 jaar en getrouwd met Jonathan! Samen zijn wij de ouders van Nathanaël, hij is 14 weken te vroeg geboren en volledig blind geworden door ROP (prematuren retinopathie).
Ouders van kinderen met een visuele beperking bloggen op de website van de Oogvereniging. Zij hopen op deze manier andere ouders te bereiken en ervaringen te delen. Hieronder vindt u links naar eerdere blogs en handige informatie voor als uw kind een visuele beperking heeft.
Reageren?
Heel graag! Scroll hiervoor even naar beneden: onderaan deze pagina kun je reageren.
Geef een reactie