Het is alweer een hele tijd geleden dat ik iets over onze zoon Nathanaël geschreven heb. Het is ontzettend druk geweest. Inmiddels heeft ons mannetje ontdekt dat hij de hoogte in kan en dat vindt hij echt fantastisch!

Zitten en weer opstaan. Afbeelding van kind op het strand. Foto: Pixabay
Nathanaël vindt dit niet alleen leuk omdat hij dan in een andere houding komt, maar ook omdat het een spel is. Als hij gaat staan, zie je aan zijn gezicht en houding dat hij er diep over nadenkt: hoe doe ik dat, hoe hoog ben ik nu, wat kom ik tegen, hoe voelt deze beweging?
Een van zijn favoriete spelletjes in opstaan en weer gaan zitten. Hij laat bij elk nieuw stukje motoriek steeds dezelfde voorkeur zien: eerst veilig proberen samen met een persoon (liefst papa of mama), dan ondersteuning vinden bij een ding (lage kast, tafel, muur of bank), dan zelfstandig.
Hij vindt het echt een fantastisch spel om steeds dezelfde beweging te herhalen en af en toe ineens een nieuw stapje te maken! Het liefst loopt hij de hele dag tussen twee personen in.
Ik vind het elke keer weer bijzonder om hem stappen te zien maken en vooruitgang te zien boeken. Zo mooi om hem steeds zelfverzekerder te zien worden in wat hij, motorisch gezien, ontdekt heeft. Hij pakt daarin zijn eigen tempo en laat zich wel stimuleren, maar niet haasten! Zijn taalontwikkeling is ook een vlucht aan het nemen. Zo lief dat heerlijke stemmetje dat ineens dingen uitkraamt die je kunt herkennen. Meer daarover in de volgende blog!
Over deze blog
Mijn naam is Esther Klaassen, ik ben 29 jaar en getrouwd met Jonathan! Samen zijn wij de ouders van Nathanaël, hij is 14 weken te vroeg geboren en volledig blind geworden door ROP (prematuren retinopathie).
Ouders van kinderen met een visuele beperking bloggen op de website van de Oogvereniging. Zij hopen op deze manier andere ouders te bereiken en ervaringen te delen. Onderaan deze pagina vindt u links naar eerdere blogs en handige informatie voor als uw kind een visuele beperking heeft.
Sander zegt
Erg fijn om dit te lezen. Wij hebben een zoontje Kyan van bijna een jaar en volledig blind. Ook wij worden erg blij van de kleine stapjes die hij telkens maakt en toch soms maak je je ook zorgen of hij het allemaal wel red en ga doen.