Ouders met een visuele beperking bloggen over hun gezinsleven en de opvoeding. Dit keer een blog van Roxana. Zij vertelt hoe ze haar 1-jarige dochter eten geeft.
‘Amber, wil je een hapje?’ In mijn rechterhand heb ik een lepeltje met groentepuree en met mijn linkerhand voel ik waar haar gezichtje is, zodat ik het lepeltje in haar mond kan stoppen. Ons kleintje eten geven gaat een stuk makkelijker dan in het begin. Amber is nu 1 jaar en eet stukjes brood en fruit, maar groenten voeren we nog met een lepeltje. Toen ze 5 maanden was begonnen we met haar gepureerde groente en gepureerd fruit te geven. Net als veel andere kinderen snapte ze hier helemaal niets van. Ze draaide haar hoofd steeds weg en spuugde het eten ook vaak uit. Dit zorgde ervoor dat ze helemaal onder kwam te zitten en ze moest dan vaak weer in bad omdat ze anders niet schoon te krijgen was.
We hebben in het begin best met het eten geven geworsteld. Omdat ik volledig blind ben is het voor mij lastig onze dochter te voeren. Om ervoor te zorgen dat ze genoeg groenten binnenkreeg probeerden we haar eten in een verdund pureetje in een fles te geven. Hier wilde ze helemaal niks van weten! Daarom hebben we het voeren met een lepel er toch maar ingehouden. Ikea heeft gelukkig schortjes met mouwtjes eraan. Die zijn erg handig om de smeerboel beperkt te houden.
Vanaf een maand of 7 snapte Amber wat de bedoeling was en ging het eten stukken beter. Nu lust ze werkelijk alles. Van augurk en hartige taart, tot de potjes groente van Olvarit. ‘Amber, wil je nog een hapje?’ Amber slaat het lepeltje uit mijn handen. Ze pakt het lepeltje en probeert zelf het eten in haar mond te doen. ‘Zelf doen’ is de volgende stap.
Over deze blog
Ik ben Roxana, 32 jaar en getrouwd met Martijn. Samen zijn we ouders van Amber (1 jaar). Ik ben volledig blind en Martijn is slechtziend.
