Ouders van kinderen met een visuele beperking bloggen over hun gezinsleven en de opvoeding van hun blinde of slechtziende zoon of dochter. Dit keer een blog van Elisabeth. Zij vertelt over het begrijpelijk maken van de ziende wereld voor haar vierjarige dochter die blind is.
Tijdens onze zomervakantie startte officieel de ‘waaromfase’ van onze dochter. In haar eerdere levensjaren had ze natuurlijk af en toe wel vragen gesteld, maar nu – vierenhalf jaar oud – wist ze van geen ophouden meer.
Omdat we op vakantie gingen had ze een wereldbolletje gekregen. We wilden bij haar een kiem zaaien van afstandsbesef op aarde. Toevallig kreeg ze ook De liedjesatlas van Koos Meinderts: een boek inclusief cd met liedjes uit 24 landen van de wereld. Nadat we deze landen met allemaal verschillende stickertjes gelokaliseerd hadden op de wereldbol kwamen de zeeën ter sprake: de grootste, de koudste, waarom Stille oceaan, etc. “Google maar even, mama!” werd haar motto.
En toen kwam de vraag: Waar ligt dan de maan? Wij hadden ons dit niet gerealiseerd, maar in haar beleving was dit blijkbaar zoiets als een ander land! Ze viel zowat van haar kruk van verbazing toen ze hoorde dat dit een apart bolletje was, los van de aarde. Wij aan de slag met skippybal, pingpongbal en erwt. Wederom Google ingeschakeld om de onderlinge afstanden van de betreffende hemellichamen in kaart te brengen en om haar volgende lastige vragen te beantwoorden: Wat is er nog meer in de ruimte? Hoe heten die planeten? Hoe groot zijn die? Hebben die ook manen? Hoeveel dan? Draait de zon om zichzelf? Poeh! Dat was voor ons ook even schakelen naar de volgende versnelling – en toen moest de interessefase voor dieren nog beginnen! Deze draaide voornamelijk om wilde dieren, dinosaurussen en alle mogelijke soorten haaien. Het werd zodoende onverwacht een heel leerzame vakantie met veel boeken van de Clavis-serie Willewete.
Toch vraag je je als ouder van een blind kind dan wel eens af: welk beeld vormt zich eigenlijk in haar hoofd van al die informatie die je haar geeft? Wat bouwt ze in haar hoofd van al die losse elementen die je haar aanreikt over bijvoorbeeld een haai: de mini-versie van Schleich, een haaienhuid voelen in het natuurmuseum, de grootte van een haaientand, een opblaashaai, de lengte samen meten met een meetlint… En dan schiet de gelijkenis uit India ‘De blinde mannen en de olifant’ wel eens door mijn hoofd. Wanneer is het genoeg? Hebben ziende kinderen niet ook hiaten in hun beeldvorming? Hoe belangrijk is het ontbreken van het visuele stukje eigenlijk voor haar werkelijkheid? De toekomst zal het leren. Voorlopig googelen we dapper door!
Over deze blog
Mijn naam is Elisabeth. Ik ben moeder van een dochter van vier die blind is.
Fenne van den Bos zegt
Beste Elisabeth,
Mooi om te lezen met hoeveel geduld en inventiviteit je het uitleggen van al deze concepten aan je dochtertje aanpakt. Ik zou het fijn vinden als je met ons mee wilt denken over welke concepten nog meer ingewikkeld en heel belangrijk zijn voor jullie. En wat je als ouder nodig hebt om dit goed te kunnen doen.
fenne van den Bos
Lotte zegt
Hallo Elisabeth,
Een bijzondere vraag. Voor een product voor speltherapeuten die werken met slechtziende/blinde kinderen zouden wij graag weten waar deze mooie wereldbol met reliëf staat. Zou u ons kunnen antwoorden.
Alvast reuze bedankt
Annet en Lotte,