Blog: Spreekbeurt

Ouders met een visuele beperking bloggen over hun gezinsleven en de opvoeding. Dit keer een blog van Ellen. Zij vertelt over de spreekbeurt met powerpointpresentatie van haar 10-jarige zoon.

Volgende week heeft mijn oudste zoon van 10 zijn eerste spreekbeurt. Tegenwoordig worden die ondersteund met mooie powerpointpresentaties. Voor hem is het enorm spannend en allerlei basale vragen komen langs: “waarover ging jouw eerste spreekbeurt?”, “waarom moet ik een spreekbeurt oefenen?” en “houd jij nog weleens een spreekbeurt op je werk?” Om maar met de laatste van zijn vragen te beginnen, legde ik hem uit dat ik inderdaad regelmatig een ‘spreekbeurt’ houd op mijn werk. Al heet het dan natuurlijk een presentatie of leid je een vergadering. Spreken voor een groep en daar je verhaal goed neerzetten doen de meesten van ons geregeld. En ja, vertelde ik hem, ook daar oefen je voor.

Ik vertelde hem ook dat ik niet zo handig ben in het maken van een powerpointpresentatie met al die mooie plaatjes en kleurtjes. “Hoe doe je dat dan mam?” Nou dan helpt een collega mij. Ik maak de tekst en de opmaak laat ik aan een ander over. Overigens vaak best jammer dat ik tijdens iemand anders zijn verhaal al die mooie beelden mis.

Maar het mooiste gesprek ontstond toen we bezig waren met de inhoud van zijn spreekbeurt. Want ja hoe kan het ook anders, hij wil iets vertellen over blind zijn. Een dankbaar onderwerp omdat alle leuke spullen om te laten zien gewoon voor handen zijn thuis. Dus ik zei tegen hem dat hij gewoon wat dagelijkse voorbeelden kon vertellen. “Wat gebeurt er als jij te veel vlokken op je brood doet?” “Hm,”, zei hij, “dat hoor je pas als ik de eerste hap neem en alle vlokken eraf vallen”. “En ik moet je altijd helpen met het uitzoeken van de sokken bij de was, je meenemen in een vreemde omgeving, zeggen of al het licht uit is, mijn spullen niet op de grond laten slingeren, de deur niet half open laten staan…..” “Precies! Vertel wat het verschil is tussen het hebben van een ziende en een blinde moeder” zei ik.

Toen kwam het allerbeste antwoord dat ik wel zou willen inlijsten. “Mam, hoe kan ik dat nou weten! Ik weet toch niet hoe het is om een ziende moeder te hebben. En trouwens, jij bent gewoon mijn allerliefste moeder dus wat maakt het uit dat je blind bent. Dat gaat mijn klas toch allemaal niks aan hoe wij dat doen?” Tja, daar werd ik stil van. Dus ik ben benieuwd of de spreekbeurt straks alleen over de feiten gaat. Ik hoop natuurlijk van niet, want juist die persoonlijke twist vanuit je eigen beleving maakt een verhaal levend en dan onthoud je het.

Over deze blog

Ik ben Ellen, 45 jaar, werkzaam als beleidsmedewerker, blind en getrouwd met Bert die goedziend is. Samen zijn wij ouders van twee jongens van 9 en 11 jaar.