Nog net die trein gehaald. Puffend plof ik neer op een lege bank. Zeven maanden zwanger, dus zo’n sprintje trekken is geen sinecure. Terwijl ik mijn witte stok inklap zegt een oudere dame op meelevende toon: “Dat valt niet mee hë meisje.” “Ach,” antwoord ik lachend, “Over twee maanden is het weer voorbij.” Een opgeluchte zucht, en dan: “O, gelukkig, dus dan word je geopereerd aan je ogen?”
Deel uw ervaring in een miniblog!
Veel lezers herkennen zich in de situaties van anderen. Daarom hebben we de miniblog in het leven geroepen: een kort persoonlijk verhaal van maximaal 120 woorden waarin een grappige, ontroerende of verrassende situatie rondom het leven met minder zicht wordt beschreven.
Doet u ook mee? Mail uw miniblog naar communicatie@oogvereniging.nl. Dit mag anoniem, maar hoeft niet. De redactie behoudt het recht om verhalen in te korten of niet te plaatsen.