Bent u benieuwd hoe een aantal mensen van boven de 75 de coronatijd beleven en hoe ze ermee omgaan? Een belrondje in de provincie Zuid-Holland geeft daar enig inzicht in. Enkele mensen doen geanonimiseerd hun verhaal.
Door: Marijke Osinga
“Ja, het gaat goed met mij”, zegt een mevrouw van 76. “Ik zie 50%. Ik woon nu in een appartement in een voormalig verzorgingshuis. Twee keer per week doe ik boodschappen, vaak ook voor de buurman die in een rolstoel zit en soms, op haar verzoek, voor een buurvrouw van 91. Ik heb een boodschappenkar met vier wielen. Je kent die karren vast wel. Die liggen stabieler op de weg naarmate er meer spullen in zitten.
“Of ik me verveel? Nee, nooit”
Ik ben een slechte slaper, slaap eigenlijk altijd te weinig. Daardoor ben ik ‘s ochtends om zeven uur al helemaal klaar en kan ik zo de deur uit gaan. Ik ben dan de eerste in de supermarkt, de enige winkel waar ik nog naar binnen ga. Lastig vind ik dat de buurman en de buurvrouw producten van een bepaald merk willen hebben. Ik kan zelf niet eens de prijsjes lezen. Dus dat gedoe met die merken is mij teveel. Ik neem gewoon mee wat ze willen hebben zonder op het merk te letten. Neemt mijn buurman of buurvrouw daar geen genoegen mee, dan moeten ze op een andere wijze proberen aan hun merk producten zien te komen.”
“Of ik me verveel? Nee, nooit. Een tijd geleden ben ik naar Het Oogziekenhuis in Rotterdam geweest. Daar is een winkeltje vlakbij de ingang, waar ze allerlei hulpmiddelen verkopen. Ik heb er een daglichtlamp gevonden. Ideaal! Ik kan nu weer alles lezen. Op de tweede verdieping van mijn appartementencomplex is een soort bibliotheek. Op het ogenblik lees ik veel thrillers. Heerlijk!”
Even naar buiten
“Ik ben in 2015 heel slechtziend geworden, ik heb bij Visio Het Loo Erf gerevalideerd. Ik had veel beter kunnen zien als de artsen mij de juiste behandeling hadden gegeven. Heel jammer, hoor”, zegt een tweede mevrouw van 76.
“Maar ik vind veel steun in mijn geloof. Vanuit mijn kerk heb ik ook hulp aangeboden gekregen voor de boodschappen. Ik eet het liefst biologisch en daar houden ze rekening mee. Heel lief. Overdag luister ik veel naar de radio, bel met mensen, ben bezig met eten koken en ga in ieder geval even met een sjaal voor mijn mond naar buiten om een frisse neus te halen. Een keer per week komt mijn dochter langs. Heel gezellig. Ze is gisteren nog geweest.”
Nog niemand ziek
“Ik ben virologisch analiste geweest”, vertelt een dame van 75 mij. “Dat heeft in deze tijd wel zijn voordelen, want er wordt veel onzin verteld op tv. Ja, ik kijk veel tv en ook kijk ik uit het raam naar de tuin, want ik kan geen kant meer uit.
Sinds 2018 zit ik in een verpleeghuis. Dat vind ik echt verschrikkelijk. De meeste mensen zijn een stuk ouder dan ik. Ik had met enkele bewoners een goed contact. Die zijn inmiddels overleden. Ik weet ook wel dat dit tehuis mijn laatste station is voordat de dood mij komt halen, nu zeker met deze coronacrisis. Tot nu toe is hier nog niemand ziek. Er wordt alles aan gedaan om dat zo te houden. Wij moeten zoveel mogelijk op onze kamer blijven. Eten in de eetzaal is er niet meer bij. Ook andere activiteiten niet. Familie heb ik niet meer. Soms krijg ik nog wel telefoon. Ik ben steeds sneller moe. Dat komt door alle kwalen die ik heb. Mijn grootste angst is dat ik corona krijg.”
“Of het leven nog de moeite waard is? Soms wel, maar ook heel vaak niet.”
“Eenzaam voel ik mij niet”
“Ja, ik red mij best”, antwoordt een man van 75 mij. “Boodschappen doe ik zelf of laat ik bezorgen. Mijn tijd breng ik door met het lezen van brailleboeken en het luisteren naar tijdschriften in gesproken vorm. Eenzaam voel ik mij niet. Maar dat komt misschien omdat ik altijd alleen ben geweest. Wel vind ik dat het stil is geworden om mij heen.”
Samen koffiedrinken
“Wij komen de deur niet meer uit, mijn man en ik. Ik heb daarvoor teveel lichamelijke problemen”, maakt een vierde mevrouw mij deelgenoot. “Mijn zoon doet de boodschappen voor ons en zet ze voor de deur neer. Mijn tijd breng ik door in de tuin en ook met lezen. Gelukkig kan ik dat weer. Ik ben een tijdje erg depressief geweest. Toen lukte het niet mij in een boek te verdiepen. Ik ben zo blij dat ik mijn man nog heb, waar ik samen mee kan koffiedrinken. Zijn broer en de dochter van zijn broer, die beiden in Amerika wonen, hebben corona. Dat kunnen we samen delen.”
Hoe gaat u om met de coronacrisis?
Wilt u reageren of uw eigen ervaringen delen? Dat kan hieronder. Voor een luisterend oor kunt u ook altijd contact opnemen met de Ooglijn: 030-2945444 of ooglijn@oogvereniging.nl.
Em Veer zegt
Dag, hier wat van mijn ervaringen. Ik ben slechtziend en red me meestal prima met wat hulpmiddelen. Door de rust op straat en in de lucht kan ik deze weken veel meer horen en ruiken, waar ik heel blij om ben. Er is weinig verkeer op straat zodat ik, vooral omdat de taxibusjes niet meer rijden, weer op de fiets stap. Dat gaat tot nu toe goed, al klopt mijn hart me in de keel. Oversteken geeft nu weinig stress en op straat zijn mensen veel geduldiger, merk ik. In een winkel is het nu ongemakkelijk, omdat ik bijv. wil voelen of het fruit dat ik zie sinaasappel of mandarijn is. Of ik sta ergens een tijdje mee in mijn handen om iets van het etiket te ontcijferen.
Ik ben zo goed en zo kwaad als dat gaat mantelzorger voor een ongeneeslijk ziek familielid in diens huis. Koken en boodschappen doen gaat goed, maar er zijn huis-, tuin-, en keukentaken die vragen om een goed ziend iemand terwijl ze door de corona niet uitbesteed kunnen worden omdat er anders te veel mensen over de vloer komen met alle risico’s van dien. Zo is de zieke met een vlek op zijn kleren naar de dokter geweest omdat ik die niet gezien had.
Ik had enorme behoefte aan frisse lucht en de verwaarloosde tuin van de zieke riep om aandacht. Ik heb er maar een slag naar geslagen als ik niet kon zien, ruiken of voelen of ik onkruid uittrok of een bedoelde plant.
Ik kan ook de medicijnen voor de zieke niet goed onderscheiden, dat kost me heel veel tijd en inspanning omdat een vergissing fataal kan zijn. Wat ook lastig is, is dingen over de ziekte, behandelopties en thuiszorg bijvoorbeeld, opzoeken op het internet. Thuis heb ik een spraakprogramma op mijn pc, bij de zieke moet ik het zonder stellen. Tot zover.