Op 12 oktober maakten we met zo'n 20 deelnemers een stadswandeling door ons mooie Leeuwarden. Deze was speciaal voor ons uitgezet door het HCL (Historisch Centrum Leeuwarden).
We hadden een gids, Marjan, die ons op kordate en humoristische wijze gidste door de geschiedenis, straatjes en gebouwen van de oude binnenstad van Leeuwarden; hier en daar aangevuld met een scabreuze zinspeling op een persoon, huis of steegje.
Aan de voet van de ‘Oldehove’ schetste Marjan ons de perikelen van de torenbouw, wees ons op de boekenkast-gevel van de bibliotheek en uitte haar kritiek op het nieuwe stadhuis.
Zij bleek erg trots op het Princessehof, waarin nu het keramiekmuseum gevestigd is. Het voelde bijna alsof we gezamenlijk zaten te dineren bij haar aan de gedekte tafel in de eetkamer, met details uit een ver verleden.
Ook werd er aandacht besteed aan details op straat: gouden bellen aan de gevels, versjes aan de ramen en verkochte stukken van gebouwen. Dit alles doorspekt met veel geschiedenis; ook toen ‘het Anthony’ in beeld kwam.
Het Anthony is een breed uitgebouwd Gasthuis uit 1682, dat in aanvang bestemd was voor Welgestelden, maar waarin na 1860 ook de mindergegoede burgers mochten wonen (zij het in de eenvoudige gangkamertjes). De nog goed onderhouden binnentuinen en hofjes laten echter nog steeds zien dat het complex in eerste instantie bestemd was voor Kees met de hoed; nu zijn het onverwachte stilteplekken in de binnenstad.
We liepen verder en verder; naar het stadsweeshuis, bewoond door wezen van 1675 tot 1925 (we zagen de oude pollepels nog hangen voor de soep, gortepap en bruine bonen) en het bijbehorende schooltje en de kerk; de gotische Grote of Jacobijnerkerk dat gebouwd werd in 1275-1310 en door de reformatie omgebouwd werd tot protestantse kerk waar wederom verschil wordt gemaakt tussen de ‘gewone’ burger en ‘royalties’ gezien de verschillende ingangen. De uitvaartbeurs die hier nu werd gehouden, zette ons echter weer met beide benen op de grond en liet zien dat er uiteindelijk geen verschil is; we gaan allemaal dood.
Marjan leidde ons van het oudste huis naar het kleinste huis en van een loze kerk tot de loge van de Vrijmetselarij om uiteindelijk uit te komen bij het werkpaleis van Marijke en het oude Stadhuis.
Na zoveel indrukken was het tijd voor een bakje koffie met appeltaart. Marjan werd bedankt door Tristan en wij bedanken op onze beurt Tristan en de AC.
Ben van der Vegt