Hieronder leest u wat er in het oog gebeurd als u bijziend bent, wanneer er sprake is van hoge myopie (ernstige bijziendheid) en hoe wordt uitgezocht dat u bijziend bent.
Wat is bijziendheid?
Bijziendheid, ook wel myopie genoemd, is een afwijking van het oog waarbij brillenglazen of contactlenzen met een zogenaamde minsterkte nodig zijn om scherp te kunnen zien. Dit komt doordat de oogbol aan de achterkant langwerpiger is gegroeid dan de bedoeling is. Deze groei vindt voornamelijk plaats in de kindertijd.
De mens ziet doordat het licht dat op voorwerpen of andere mensen schijnt, wordt teruggekaatst en in de ogen terecht komt. Om scherp te kunnen zien, moeten deze invallende lichtstralen samenkomen op het netvlies, op het zogenaamde brandpunt. Bij mensen met myopie ligt dit brandpunt vóór het netvlies en ontstaat een onscherp beeld. Het is mogelijk om het brandpunt weer op het netvlies te laten vallen, zodat het beeld weer scherp wordt. Dit kan met behulp van brillenglazen of contactlenzen, of eventueel met een lensimplantaat met minsterkte of door een lasercorrectie aan de buitenste laag van het oog, het hoornvlies.
Wanneer is er spreken we van hoge myopie?
Van hoge myopie is sprake bij een brilsterkte van -6 dioptrie of meer of een ooglengte van 26 mm of meer. Bij hoge myopie kan de oogaslengte zo lang worden dat dit in de loop van het leven tot oogziekten leidt en uiteindelijk tot slechtziendheid kan leiden.
Hoe wordt uitgezocht dat u hoge myopie hebt? (diagnostisering)
Hoge myopie vindt haar oorsprong vooral in de vroege kindertijd. In het begin is sprake van myopie. Bij vermoedens van minder scherp zien van een kind onder de 12 jaar, kunnen ouders een afspraak maken met een optometrist. Deze kan nader onderzoek doen en eventueel verwijzen naar een oogarts of gespecialiseerd oogziekenhuis. Bij vermoedens van minder scherp zien bij een kind boven de 12 jaar, kan een opticien of optometrist onderzoek doen en eventueel verwijzen naar een oogarts of gespecialiseerd oogziekenhuis.
Myopie is vaak genetisch bepaald, ouders die zelf myopie hebben of uit een familie komen waarin myopie relatief vaak voorkomt, dienen alert te zijn op symptomen van minder scherp zien bij hun kind. Er vroeg bij zijn is met de inzichten van nu en met de huidige behandelprotocollen belangrijk. De correctie van de ogen door brillenglazen of contactlenzen wordt gemiddeld twee keer per jaar gecontroleerd, evenals de lengte van de oogas. Door de groei van de oogas bij te houden, kan men constateren of er sprake is van hoge myopie.