Sinds anderhalf jaar beschrijft Annemiek van Munster vanuit het standpunt van haar geleidehond Yoko wat zij allemaal beleven.
En nu wordt ‘Geleidehond Yoko’ ook een multimediaal project met een full color boek, een e-book en een bijzonder audioboek. Om dit te realiseren is de uitgever Stichting Zicht in Zicht een crowdfundingactie gestart. Donaties zijn van harte welkom en zo verzeker je je er ook nog eens van dat je als eerste een boek, e-book of audioboek thuis ontvangt direct na verschijning rond 1 juni 2021. Meer info/doneren is te vinden op de website van Stichting Zicht in Zicht of info@zichtinzicht.nl.
Speciaal voor lezers van de Beugel volgt hier een voorproefje uit het boek ‘Geleidehond Yoko’. Herkenbaar voor alle geleidehondengebruikers! Veel leesplezier!
Kak – deel 1
Nog zo’n dingetje. Een taststok hangt in z’n vrije tijd rustig in een hoekje en bezorgt geen overlast. Een levend hulpmiddel daarentegen… Vannacht had ik mijn alom bekende ‘oeioeioei’ laten horen, en jawel, vrouwtje kwam meteen naar beneden gesneld. Want oeioei-en doe ik nooit ’s nachts. Superblij besprong ik vrouwtje en ik kwispelde mij een helikoptervlucht.
Zusje Chanda veinsde weer een dementie-aanval en lag uitgebreid op de bank waardoor vrouwtje dacht dat ik oeioei-de omdat Chanda iets deed wat niet mocht.
Gek mens! Ik ben geen klikspaan en dat was ook niet de reden van mijn luchtalarm. Mijn darmen speelden op! Maar ja, ik neem vrouwtje wel vaker in de maling, dus dit keer zag ze de noodzaak er niet van in om me serieus te nemen. Annemiek gaf me een aai over mijn koppie en loodste Chanda met zachte hand naar haar eigen plek, waarna vrouwtje ook haar eigen mandje weer opzocht. Inwendig kreunde ik: ’Neeeeeei!’ Toen heb ik mijn bolus noodgedwongen in de keuken moeten deponeren… De volgende ochtend was vrouwtje gelukkig niet boos, alleen maar bezorgd. Nadat vrouwtje mij vanmorgen intensief onderzocht of ik niet ziek was, was haar eerste opmerking: ‘Gelukkig heb je niet gekotst, je poep heeft tenminste contrast’. Gelukkig waren alleen mijn darmen lastig en voelde ik me verder top! Misschien was dat eten van straat – waar vrouwtje altijd heul boos om wordt – toch niet zo’n goed plan.
Mijn kippige vrouwtje moest met haar neus bovenop de vloer speuren naar mijn uitspattingen zodat ze het kon opruimen, wat ik dan ook best sneu vond… Vrouwtje was alleen maar dankbaar dat ze niet helemaal blind is, want dan is opruimen helemaal een avontuur. Maar ook met haar slechtziendheid ging het niet vlekkeloos. Ik hoorde haar waarachtig kokhalzen en – ja hoor – ze graaide er ook nog in. Maar de opluchting over het feit dat ik verder niet ziek was overheersde en ze knuffelde me daarna weer volop! Nog een voordeel van het produceren van een bolus tijdens de nacht: de dag erna word je heeeeel veel uitgelaten. Ik wist dat het niet nodig is, maar supertof was het natuurlijk wel. Dit brengt me overigens wel op ideeën… Dat verband leg ik dan weer wel, hehe.
Stichting Zicht in Zicht
Stichting Zicht in Zicht wil met de uitgave van ‘Geleidehond Yoko’ op een laagdrempelige en humoristische wijze voorlichting geven over het leven van een slechtziende en haar geleidehond.
Yoko beschrijft hoe ze Annemiek veilig over straat brengt, wat een geleidehond allemaal met zich meebrengt, hoe lastig het is om slechtziend door het leven te gaan, maar ook hoe positief zij in het leven staan en hoe Yoko en Annemiek geen enkele uitdaging uit de weg gaan!
Als geleidehondengebruiker vind je herkenning en humor in de beschrijvingen. En bovendien kun je het boek ‘Geleidehond Yoko’ gebruiken om je omgeving inzicht te geven in alles wat een geleidehond met zich meebrengt.