De reguliere oogzorg start langzaam weer op. En dat is ook belangrijk. Door oogdrukmetingen bijvoorbeeld kunnen oogaandoeningen, zoals glaucoom, op tijd worden opgespoord en opgevolgd. Het ziekenhuis neemt alle nodige maatregelen om risico’s te vermijden. Dat getuigt Ineke Castro-Lenting. Ineke heeft in beide ogen de natte vorm van maculadegeneratie (MD), waardoor het zicht minder scherp wordt. Hiervoor krijgt ze iedere vier weken een injectie in haar oog. Die behandeling is heel de tijd voortgezet. Hieronder het verhaal van Ineke.
Toen ik half maart een afspraak had, waren de coronamaatregelen net afgekondigd. Ik heb getwijfeld of ik kon gaan. Maar één telefoontje naar Oogheelkunde leerde mij dat de prikken gewoon doorgingen. Toch huiverde ik wat en vroeg me af hoe het zou gaan.
Ik had bovendien flyers bij me van het radioprogramma Pretletters om in de wachtkamer neer te leggen.
Voor de balie stond een rij rode stoelen om de afstand te waarborgen. Dat was heel duidelijk. De arts/verpleegkundige een hand geven, was uit den boze. De deurklinken mochten niet aangeraakt worden. De flyers waren niet welkom – alle lectuur in de wachtkamers was die ochtend weggehaald. Kortom, een heel nieuwe situatie in een vreemd sfeertje. Men was duidelijk nog zoekende.
Toen ik half april weer een afspraak had, was er bij de ingang van het ziekenhuis al controle. De handen moesten gedesinfecteerd worden, afstand tot de voorganger stond duidelijk aangegeven en een verpleegkundige vroeg of er verkoudheidsklachten of koorts waren. Ik vertelde dat ik chronisch snotterig ben en af en toe hoest en nies, maar me niet verkouden voel. Toch moest ik ter plekke een mondkapje voordoen. Duidelijk uit voorzorg.
Bij de aanmeldbalie in de wachtkamer stonden nu plexiglasschermen. In de behandelkamer waren merkbaar minder mensen en ook waren er minder stoelen geplaatst. Anderhalve meter afstand kon zo gehandhaafd worden. De verpleegkundige had een beschermende jas aan, een mondkapje en handschoenen. Iedere patiënt kreeg nu zijn eigen bakje met de benodigde druppels. Na iedere druppel desinfecteerde de verpleegkundige de handschoenen. Na iedere patiënt werd het bakje weggegooid.
Kortom, voorzorgsmaatregelen werden er genomen, zo goed als maar kan. Ik zat er rustig bij en heb met vertrouwen de behandeling ondergaan. Ik wil met dit schrijven alleen maar zeggen: heeft u een afspraak, ga er gerust heen, verzuim niet, want uw ogen zijn belangrijk en zijn het waard!