Een leven vol Esperanto: In Memoriam Jaap Wieringa

Jaap Wieringa werd in 1925 in Noordhorn geboren. Vanaf de geboorte slechtziend werd Jaap op elfjarige leeftijd plots blind. Hij ging toen naar het blindeninstituut in Haren en later in Bussum. Hij haalde een middenstandsdiploma. Hij vond het erg jammer dat hij niet kon verder studeren. In 1949 ging Jaap – als eerste blinde in Nederland – aan de slag als telefonist bij het Belastingskantoor in Groningen. 38 jaar later, in 1987, ging hij op vervroegd pension.

Jaap was 25 jaar secretaris van de afdeling Groningen van de toenmalige Nederlandse Blindenbond, een van de verre voorlopers van de Oogvereniging. Zo leerde hij zijn vrouw Corrie, een slechtziende pianolerares, kennen. Corrie overleed zo’n tien jaar geleden. Het paar had geen kinderen.

Internationale contacten

Jaaps grote lust en leven was Esperanto. Omdat hij dacht dat het als blinde moeilijk was om contact met anderen te krijgen, besloot hij rond z’n 25ste jaar Esperanto te leren. Het werkte. Jaap correspondeerde, tot op hoge leeftijd met Esperantisten, meestal blinden, van over de hele wereld: van West-Europa tot het Oostblok, van Brazilië tot Japan. Hij werd al snel lid van NOSOBE, de Nederlandse vereniging van blinde esperantisten. In 1962 werd hij redacteur van het ledenblad La Kontakto. Later werd hij ook penningmeester van NOSOBE. Beide functies heeft Jaap meer dan vijftig jaar vervuld.

Kwam het door zijn internationale contacten of de reizen die hij met zijn vrouw Corrie maakte, in ieder geval had Jaap in de loop van de jaren zo’n 500 platen verzameld: volksmuziek van over de hele wereld, vooral uit Oost-Europa. Door zijn slechthorendheid kon hij de laatste jaren tot zijn grote spijt niet meer van deze muziek genieten.

Jaap was een man met vaste gewoonten, vriendelijk en sympathiek, met belangstelling voor anderen. We wensen zijn familie heel veel sterkte met dit verlies.