In memoriam: Jan Meppelink

Jan Meppelink groeide op in Zwolle, volgde een opleiding tot kok, trouwde met zijn lieve Renate en was gedurende een aantal jaren eigenaar van verschillende zaken. Maar zijn zicht werd steeds slechter en zo’n 20 jaar geleden besloot hij te stoppen met betaald werk en zich volledig te wijden aan vrijwilligerswerk.

Hij zette zich enorm in voor “toegankelijk Zwolle” en vervulde hierin duidelijk een voortrekkersrol. Samen met een aantal anderen kreeg hij ook veel voor elkaar. Daarnaast werd hij vrijwilliger voor de Luisterlijn en was hij gedurende zeven jaar bestuurslid en later kernteamlid van de Oogvereniging Overijssel. De laatste vier jaar was hij voorzitter van deze regiogroep. Hij leidde ons door een fusieproces heen en kon met trots vertellen dat ook vanuit Utrecht lovende woorden kwamen aan het adres van onze regio. Ook zette hij zich met hart en ziel in voor het oogcafé in Zwolle. Als hij daarover vertelde begon hij altijd te stralen. Het liefst wilde hij alles zoveel mogelijk geïntegreerd doen. Dat was echt zijn thema. Inclusie, daar ging het om.

We hadden een fijne tijd met hem. Hij had voor iedereen vaak een persoonlijk woordje of gaf je net even dat duwtje dat je nodig had. Hij had wel duidelijk een mening. Zijn gave was dat hij die overeind hield zonder dwars of recalcitrant over te komen. Daarin hebben we veel van hem geleerd. Jan kon ook goed luisteren en stond open voor andermans gedachten en ideeën.

Bijna een jaar geleden kwam vast te staan dat Jan kanker had en later bleek dat hij niet meer beter kon worden. Dit was een harde boodschap die hij moedig droeg. Hij probeerde nog mooie dingen te blijven doen met zijn gezin. Hij bleef de optimist die hij altijd is geweest. Zo zullen wij hem ook altijd blijven herinneren. Zijn heengaan was rustig zoals hij het zelf ook had gewild. Wij wensen Renate, Marc en Quinty alle sterkte toe. Rust zacht Jan.