Miniblog: Atropinedruppelen: van uitdaging naar avondritueel

Als je erachter komt dat je zoon van 2 hoge myopie heeft (boven de -12 zelfs) is dat enorm schrikken. Het starten met atropinedruppelen bij een kind van 2,5 jaar bleek ook een hele uitdaging!

Omdat ik zelf in de ouderenzorg werk en regelmatig ogen druppel, was dit voor mij geen probleem. Daar dacht zoonlief anders over: hij werd al hysterisch als hij het flesje zag.

Daarom zijn we begonnen met zijn knuffels (met het dopje erop) te druppelen. Dit mocht onze zoon zelf doen, zodat hij aan het flesje kon wennen. Groot applaus voor de knuffels, omdat ze zich zo goed lieten druppelen. Na een paar dagen mocht ik ook door hem ‘gedruppeld’ worden. Weer een paar dagen later heb ik gezegd dat ik hem wilde druppelen met dopje erop. Dat ging prima. Ik aaide over zijn oogleden en hield zijn traanbuis dicht en samen telden we tot het klaar was. Daarna hebben we een stickerblad gemaakt waarop hij na het druppelen van elk oog een sticker mocht plakken. De eerste week lukte het om één oog te druppelen, maar niet om de traanbuis dichtgedrukt te houden. Stap voor stap hebben we het ritueel uitgebreid, tot we hem na 3 weken met 2 personen konden druppelen. Toen alle stickervakjes vol waren hebben we samen een cadeautje uitgezocht. Na een maand lukte het om hem alleen te druppelen en daarna hoorde het gewoon bij het avondritueel, net als het tandenpoetsen….

Deel je ervaring in een miniblog!

Veel lezers herkennen zich in de situaties van anderen. Daarom hebben we de miniblog in het leven geroepen: een kort persoonlijk verhaal van maximaal 120 woorden waarin een grappige, ontroerende of verrassende situatie rondom het leven met minder zicht wordt beschreven.

Doe je ook mee? Mail je miniblog naar communicatie@oogvereniging.nl. Dit mag anoniem, maar hoeft niet. De redactie behoudt het recht om verhalen in te korten of niet te plaatsen.