Nieuwe miniblog: Het leven aanraken

Het is nog afwachten wat het precieze eindresultaat zal zijn, maar het wordt alleen maar beter en het is nu al geweldig!

Ik heb albinisme en hoge myopie, en ik ben misschien de eerste met mijn soort ogen die deze operatie heeft ondergaan. Mijn bril was enorm zwaar, niet te doen zeg maar. Fysiek had ik altijd pijn en daarbij leefde ik in angst dat mijn bril en lenzen konden stuk gaan en ik niet in staat zou zijn nieuwe aan te schaffen, Zonder bril of lenzen zag ik ongeveer 5 procent, mét soms zelfs 40 procent. Met de geïmplanteerde lenzen zal ik die bovengrens behouden. De stress die ik had valt langzaam weg. Ik kan me veel natuurlijker bewegen, opzij en omhoog kijken doet nu geen pijn meer. Fel licht is nog steeds lastig, maar ik raak niet meer in paniek.

Vandaag stond ik te smullen van een watermeloen. Daarna waste ik gedachteloos mijn handen, ging in de tuin zitten en genoot van het insectenleven in het gras. Voorheen moest ik bij alles dat ik wilde aanraken nadenken hoe mijn handen brandschoon te krijgen. Elk vuiltje aan mijn vingers kon pijn opleveren, waardoor ik huilend door de dag ging.

Ik kon het leven niet aanraken, ik moest altijd aan de consequenties denken en ik moest veel laten. Nu mijn handen lekker vuil mogen zijn, ik nooit meer aan mijn ogen hoef te zitten, leef ik met volle teugen. Ik voel me vrij. Ik proef, ruik, voel naar hartenlust, en zo zou het voor iedereen moeten zijn!

Deel uw ervaring in een miniblog!

Veel lezers herkennen zich in de situaties van anderen. Daarom hebben we de miniblog in het leven geroepen: een kort persoonlijk verhaal van maximaal 120 woorden waarin een grappige, ontroerende of verrassende situatie rondom het leven met minder zicht wordt beschreven.

Doet u ook mee? Mail uw miniblog naar communicatie@oogvereniging.nl. Dit mag anoniem, maar hoeft niet. De redactie behoudt het recht om verhalen in te korten of niet te plaatsen.