Verslag deelgenotendag 6 december 2025
Geplaatst op: 9 december 2025“Zoek de zon op, dat is zo fijn, want een beetje zonneschijn dat moet er zijn.” Dat zong mijn ouwe moeder altijd, vooral als ze heel boos was. Welnu, die zon zocht ons op op zes december tijdens de deelgenotendag, samen met een hoop meteorieten en planeten. En dat op z’n Brabants, met Kees en Tom van de Sonnenborgh Museum & Sterrewacht Utrecht. Maar wacht, er gebeurde natuurlijk veel meer vandaag. Ik neem jullie mee naar de Amershof in Amersfoort. Maar we hebben wel haast, want het verslag moet vannacht af en in de nieuwsbrief van december. Ja zeg, het lijkt wel een krant hier.
Tekst: Theo Hendrikse
Warm welkom
Het is altijd warm als je nadrukkelijk wordt verwelkomd aan de ingang. Dan word je gezien, ook al hebben we daar als groep wat moeite mee. Ik ben jaren afwezig geweest, dus met de nodige afstand kan ik verslag doen. De komst van Elvera en haar helpers is natuurlijk een aanwinst. Ze blijkt goed ingeburgerd, oplettend, rustig pratend en creatief. Zoals gebruikelijk, en dat is een goed gebruik, leest ze de namen van mensen op en waar ze zitten, voor zover ze die mensen kent. Dat is echt handig, want zo weet je wie je niet hoeft te zoeken of wie er verrassend nieuw is.
Twee grote gebeurtenissen
Omdat de copy-sluiting zeer binnenkort is, houd ik het deze keer op de twee grote gebeurtenissen. Het onderlinge contact was boeiend, maar tja, wie daar meer over had willen weten, had maar aanwezig moeten zijn.
Puzzelen met de zintuigen
En dus: forza Elvera! Puzzelen met de zintuigen. Maak een reeks woorden van… ja, nu komt het. In groepen kregen we van alles te voelen, ruiken, proeven en lezen, waar een reeks woorden van kon worden gemaakt. Letters van de geproefde of gesnoven zaken hoorden bij cijfers. En inderdaad was er een hoop te proeven en te snuiven aan baksels en specerijen. Iedereen deed heel geanimeerd mee. Ik blonk uit in braille lezen, zodat mijn volledige mislukking in het identificeren van alles wat kruid, lavendel of vanille was, niet zo heel erg opviel.
Lunch en kosmos
Tussen de middag laten de honden hun bazen uit en na de lunch gaan we de kosmos verkennen. Uit het museum hebben Kees en Tom allerlei voorwerpen en reliëftekeningen meegenomen die hun verhalen mooi ondersteunden. Slimme houten bouwsels met allerlei slingers die je kunt ronddraaien, zo leek het. Zo werd aanschouwelijk gemaakt hoe de aarde draait om de zon, de maan om de aarde en hoe je volgend jaar een zonsverduistering kunt krijgen. De reliëftekeningen laten goed zien hoe de vorm van planeten is, van sterren, en hoe die wel of niet van plek veranderen. Als we de zon even als middelpunt nemen: hoe liggen planeten als Mercurius, Mars en Venus dan ten opzichte van de zon en van elkaar?
Onze gasten hadden daar wel wat op gevonden. Je neemt een lang stuk touw. Aan het begin is een bol; deze kun je gelukkig aanpakken want deze “zon” is niet heet. Dan loop je langs het touw en kom je na veel meters een eerste kraaltje tegen: de eerste planeet. En veel verder een volgende planeet. Enorme afstanden dus. We bespraken nog even de temperaturen en leefomstandigheden op de verschillende planeten. Aan verhuizen moeten we nog even niet denken.
En dan zijn er de uitbarstingen op de zon: de zonnevlekken. Ook die waren uitgebeeld op een soort plattegrond. Dat maakte het geheel inzichtelijk, veel meer dan erover praten. Misschien als gewone bezoeker eens gaan kijken op de Sterrewacht.
Borrel en afsluiting
Onder de borrel was er opnieuw tijd om oude contacten te hernieuwen en nieuwe aan te gaan. Opvallend: ik heb geen van onze oude “gebarenvrienden” gezien. Misschien een volgende deelgenotendag?
Laura wenste ons aan het eind goede feestdagen. Een volgende deelgenotendag is nog niet gepland. We kunnen zo beter afstemmen met andere organisaties. Nog een reden om de nieuwsbrief te blijven lezen, want daarin komt de aankondiging voor een nieuwe deelgenotendag te staan. En misschien nog wel veel meer.
Wens voor het nieuwe jaar
Voor het nieuwe jaar wens ik voor ons, voor OOR&OOG, voor mensen die beperkt zijn in horen en zien, voor jou en mij… in harmonie met de nieuwe strategie van de Oogvereniging, dat we meer zichtbaar durven zijn, meer mogelijkheden grijpen om ons leven – soms met bijstand van anderen – vorm te geven. Onze dromen na te jagen en ons verbonden te weten met onszelf, onze omgeving en met OOR&OOG.
Daar ga ik mijn best voor doen. Oh ja: dank aan de organisatoren van vandaag. Er zit altijd meer werk in dan wat wij van de buitenkant zien. Wordt gewaardeerd.