Het syndroom van Charles Bonnet (CBS) is een aandoening waarbij verstandelijk gezonde mensen last hebben van hallucinaties. Zij nemen dingen waar die er in werkelijkheid niet zijn.
Deze beelden kunnen zich vermengen met de door de ogen waargenomen visie. Realiteit en ‘hersenschimmen’ lopen dan door elkaar.
Het syndroom is vernoemd naar de Zwitserse natuurwetenschapper Charles Bonnet (1720-1793), die de aandoening in 1769 voor het eerst beschreef bij zijn grootvader. Het komt onder meer voor bij mensen die op latere leeftijd (vaak 65+) slechtziend worden. Een groot verschil met een psychose is dat deze hallucinaties geen onderdeel zijn van een waansysteem en dat diegene die de hallucinaties ondergaat zich ervan bewust is dat de beelden niet echt zijn.
Geregeld zijn de beelden ook qua verhoudingen anders dan in de ‘normaal’ waargenomen werkelijkheid. Objecten, dieren of personen kunnen bijvoorbeeld (veel) te groot of klein zijn, of ongewoon van kleur of helderheid. Gewoonlijk verdwijnt een hallucinatie na verloop van seconden tot minuten.
In het geval van het syndroom van CB genereert het visuele systeem in de hersenen af en toe uit zich zelf visuele sensaties zonder dat het zintuig (het oog) een prikkel doorgeeft. Dit soort hallucinaties kennen vaak scherpe beelden – iets wat voor een slechtziende normaal gesproken niet meer mogelijk is.
Meer informatie
Voor advies en ondersteuning kunt u terecht bij Bartiméus en Koninklijke Visio.
Vragen over het Charles Bonnet-syndroom of een andere oogaandoening? Stel ze aan de Ooglijn.